Athens and the Cyclades, Greece

De Witte Draad - Lidewij Edelkoort

Als een rijgdraad verbindt de kleur wit de verschillende lagen van het bestaan. Los en flotterend, alleen daar om de patroondelen bij elkaar te houden. Als een geruisloze getuige van pijn en plezier vergezelt wit ons van de eerste tot de laatste dag van ons bestaan. Witten brengen opluchting en respijt, wit is immers een positieve kleur. Mensen worden gedoopt in wit, trouwen in wit, worden in vele landen begraven in wit. Wit wordt gezien als de kleur van de belangrijkste overgangsrituelen van de ene fase van het leven naar de andere. Een witgeschilderde deur naar de toekomst. Wit als de eerste en de laatste luier, een kleur die pampert en verzorgt. Hygiënische witten gehuld in de geur van zeep en talkpoeder. Het lichtblauwe wit van de eerste uitgevallen melktand, wachtend op de tandenfee. Het robuuste wit van melk, het sprankelende wit van suiker, het tedere wit van een perfect gekookt eitje. Het vertrouwde wit van een aspirine. Het frisse wit van tandpasta en van waspoeder en zakdoeken. Een huishoudelijke kleur, zoals het ultieme wit van het T-shirt en de schone onderbroek. Het verblindende wit van de zongebleekte lakens op de bank. Het vluchtige witte sprookje verkleed in een oude sloop. Het witte krijtje dat krijst op het zwarte bord. Het witte lammetje, de witte schimmel, de witte knuffel. Waar veel kleur is schreeuwt wit harder.

Wollig wit van de eerste tampax, om het rode bloed te absorberen. Glanzende witten van het parelsnoer dat de passage naar de volwassenwording markeert. Het filterende wit van de sluier die suggereert dat de bruid maagdelijk en devoot de ander tegemoedtreedt. Het angstaanjagende wit van de lege bladzij op zoek naar de juiste woorden, het uitdagende wit van het linnen wachtend op inspiratie, het geduldige wit van verwachting, een wit dat als nevel blijft hangen in de lucht. 

Het gesteven wit van de kraag van het overhemd, een ambitieus wit dat hogerop wil, verliefd op het kokette wit van de onderjurk dat de aandacht vestigt op de blote bruine benen, een wit op vrijersvoeten. Het neutrale wit van een gezellige wollen schipperstrui op zoek naar het perfecte wit van een paar nieuwe tennisschoenen. Het geluk van een paar witter dan witte sokken. Het genereuze wit van de katoenplant, verantwoordelijk voor veel wit in deze wereld. Of het vuile wit van de ruwe wol, een cadeau van geit en schaap. Veel toga’s, sari’s, sarongs, dohti’s en djellaba’s zijn door de eeuwen heen geweven in witte garens, meestal voor religieuze rituelen als de bedevaart, maar ook voor democratische doeleinden. Hier is wit de wassende en lavende factor.

Het wit van het zeil in de zomer, het ijs in de winter, de bloesem in de lente en de paddenstoel in de herfst, variaties van witten die ieder een andere textuur hebben, ieder een andere geur dragen, ieder een andere emotie opleveren. Het breekbare wit van de sneeuwvlokjes, vuil afstekend tegen het verblindend witte tapijt van sneeuw. Het vette wit van de lelie met het zware parfum van de rouw. Het opalen wit van de tulp als symbool van nationaliteit.

Het pure wit van de muren en het koele wit van de tegels, een opbouwend wit dat een achtergrond vormt voor het bestaan. Het sterke withouten hek om de tuin, het elegante wit van het ouderwetse tuinmeubel. Het gesteven wit van het tafellaken met het gebroken wit van de bekers en borden van het eerste huis. Het lieflijke wit van lente-uitjes en het verzadigde wit van mozzarella. De kleuren in witte wijn. Het klare wit van de voorbij drijvende wolken. Het schuimende wit van de brekende branding. Het gezonde wit van het oog en het erotische wit van de lijn om de volle lippen, het wit als teken van het leven zelf. 

Het wit van de vlag van overgave, het wit van het masker tegen het virus, het vuile wit van de zwachtels van de demonstranten, het angstaanjagende wit van de doktersjas, het witte licht van de dood dichtbij. Het witwassen van geld en leugens. Wit heeft ook zijn zwarte kant.

De eerste witte haren annonceren de tijd van sereniteit, het moment van ontplooiing. Als een witte duif daalt de vrede neer in de ziel en zorgen inzicht en berusting voor een verlichte, stralende periode waar wit een nieuwe en spirituele waarde krijgt. De geest van wit in een straal zon, de stilte van wit in een eenvoudige linnen jurk, het ultieme wit van rijst. Het wit van eenvoud. Het wit van Zero.

Traveling through Southeast Asia

Since my early childhood, I knew that there was more than just the Netherlands, where I’ve lived up to now. I love Holland, but I really wanted to see more of the world. September 2012, after I graduated from high school, I decided that I really wanted to go to Southeast Asia. I bought a ticket with two friends; actually I met one of them at the moment of booking the ticket. To get all the money together I worked for 4 months in a fish shop in the city Centre of Rotterdam.

I celebrated New Year with family and friends, knowing that I wouldn’t see them for almost 5 months. I felt weird and didn’t know what to expect on the other side of the world. I took my backpack and we drove to Amsterdam airport where I saw Juliet and Bente, the girls who now know me better than anyone else. We said goodbye to everyone and started our trip of almost 5 months. Sitting on the airplane asking myself what am I doing … 

THAILAND

We started our trip in Bangkok. Bangkok stinks, there is no fresh air, you don’t know where to look and it’s overcrowded. We were so tired from all the work at home and the long trip (48 hours, because we bought the cheapest ticket) that we decided to relax a bit on one of Thailand’s islands, Koh Samui. I would never forget the morning we opened our door of the cabin and all we saw was white sand, palm trees and a clearly blue ocean. Unbelievable, I didn’t know that such islands existed. From that moment I’ve loved Thailand. Thailand became our home country in Southeast Asia.

LAOS, THE GIBBON EXPERIENCE

To cross the border to Laos you have to cross the Mekong River by long tail boat. We travelled all the way through the north of Thailand where we bought a ticket for the boat. It’s only 5 minutes travel by boat; you can see Laos from the other side of the Mekong. We were so excited to go to Laos, because we booked the Gibbon Experience, which means zip lining through the rainforest in the north of Laos. 

We started the Gibbon Experience in a group of 8 persons, attended by two guides. You insured yourself, the guides checked and after that you had to let yourself go. It felt like flying from one mountain to the other. I got a huge adrenaline rush. One of the cables was even a mile long; in the middle I thought that if I fell down at that time I would drop dead. What you should not think at that time. We spent the night in a tree house in the middle of the rainforest, a magical experience. The shower had a view over the mountains. Unfortunately seen a gibbon, but it was a wonderful experience, that’s for sure. 

After six weeks of traveling together we split up for a couple of weeks. Bente and I crossed to border to Vietnam, while Juliet was traveling further through the south of Laos. 

VIETNAM, COUNTRY OF MOTORBIKES

Where to start with Vietnam? After Bente and I said goodbye to Juliet we took a bus to Hanoi, Vietnam. This was one of the most memorable rides during my journey through Asia. It took us 30 hours to get there. When the bus driver says to you that you got the last ticket, then you can infer that you may have the last seat, but you’re definitely not the last passenger. In the middle of the night we stopped suddenly, it got some 20 more local people with us in the bus. They all brought their own seats. An American couple next to us was quite claustrophobic and could not appreciate that joke. We arrived late, but fortunately had already booked a hostel, we were exhausted.